'ఎస్కిమో'వతరణం
------------------------
భావరాజు పద్మిని - 3.2.16
కరకరకర చలి ఎముకలు కొరకగ
గజగజ గజగజ తనువులువణుకగ
బిరబిరబిరబిర పరుగులు తీయుచు
చకచచకచక తొడుగుల దూరుచు
వడివడిగ జడియె రదియె కనుము
అభినవ 'ఎస్కిమో'వతరణం.
టకటకటకటక నడుములు పట్టెను
సరసర గాలికి నరములు వాచెను
జరజర నీరే తగిలిన కాల్చెను
చలిపులి దాడికి తపనలు హెచ్చెను
ఉష్ణపు పెట్టెకై తృష్ణయు రేగెను
అజగరముల వలె కదలక నుండుచు
అరగని తిండితొ ఇరుకున పడియుచు
దొరికిన బట్టల నన్నియు కప్పుచు
చరచరచరచర ముసుగులు తన్నుచు
గడబిడ పాట్లవి గండము తీరుగ
దొరలను సైతము దొంగల జేయుచు
ముసుగుల మాటున ముఖములు దాచుచు
మండుటెండకై మనసులు రగిలెను
కాని కాలమున కడగండ్లు పడుచు
ఎస్కేపులేక ఎస్కిమోలే వేచెను.
( మనిషి స్ధబ్దంగా అదే భావనలో ఉండిపోతే ఎలా విసుగొస్తుందో, ఏ ఋతువైనా కొన్నాళ్ళకు బోర్ కొడుతుందేమో. చలికి తాళలేక రాసిన ఈ కవిత, చలికే అంకితం)
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి