17, డిసెంబర్ 2013, మంగళవారం

పున్నాగ వాన

పున్నాగ వాన
----------------


సంజె వేళ...

అప్పుడే కనులు విప్పుతున్న 
ముగ్ధ పున్నాగ పూబాలలు 
గాలికి లయబద్ధంగా ఊగుతూ, 
సుగంధాన్ని నింపుతున్నాయి....

లేతాకుపచ్చ కాడ, తెల్లటి రేకలు 
మధ్య పచ్చటి పుప్పొడి వన్నెలు  
నాజూకైన నవదళ పరిమళాలు 
యెంత అందం తమలో....

ఈ అందం తమలో నింపింది ఎవరు ?
తమకు జీవం పోసింది  ఎవరు ?
పడిపోకుండా ఒడిసి పట్టింది ఎవరు ?
ఆత్రంగా చుట్టూ పరికించి చూసాయి...

పచ్చగా ఆకులతో నిండుగా అమ్మ, 
ధృడంగా తమను పొదువుకుంది అమ్మ,
ఆకులతో లాలనగా నిమిరింది అమ్మ,
తరువెల్లా పులకిస్తూ నవ్వింది అమ్మ....

యెంత హాయి అమ్మ ఒడిలో
యెంత చలువ అమ్మ స్పర్శలో 
యెంత మాధుర్యం అమ్మ మమతలో 
ఒదిగి ఒదిగి వెచ్చగా నిదురించాయి...

సూర్యోదయం అయ్యింది....
రాలిపోతున్న తమను ఆపేందుకు 
అమ్మ మనసు పడే ఆవేదన
కొనఊపిరితో నైనా నిలబెట్టాలని 
తల్లి తరువు తీరని యాతన 
తలక్రిందులుగా వేళ్ళాడుతూ 
తల్లితావి తెంచుకు రాలబోతూ 
తమను జాలిగా చూస్తున్న 
అమ్మను ఇలా ఓదార్చాయి...

ఎక్కడకు వెళతామమ్మా ?
నీ పాదాల చెంతకేగా...
మాలో నీ ఊపిరి నింపి,
జన్మనిచ్చిన నీ పాదాలను 
తనివి తీరా అభిషేకిస్తాం.
నీ కళ్ళముందే  కనుమూస్తాం,
మళ్ళీ నీ ఒడిలోనే జన్మించి 
నీ ప్రేమగంధం పంచుతాం,
ఇంతకంటే మాకేమి కావాలి ?

మౌనంగా తలూపింది అమ్మ,
రాలిపోతున్న తన పూబాలలను దీవిస్తూ...
చివరిసారిగా పూబాలల తనువు నిమిరింది..




అలుపెరుగని కుంచె

అలుపెరుగని కుంచె 
-------------------------

ఇవాళ...
ప్రతీ తెలుగు గుండెకూ పండుగే!
ప్రతీ గుండె ముంగిటా దివ్వెలే !

ఇవాళ ...
తెలుగింటి బొమ్మల బ్రహ్మ పుట్టినరోజు!
తెలుగు బొమ్మ ఒక రూపాన్ని పొందినరోజు!

భావగర్భితమైన కాటుక కళ్ళు,
బారెడు పొడవైన నల్లని వాల్జెడ ,
చక్కటి ముక్కు, చెక్కిన శిల్పం,
చీరలో అచ్చతెలుగు ముగ్ధ లావణ్యం...
'సొగసు చూడ తరమా ?' 
'చూసి మరువగలమా ?'

అలకల కులుకులు- రుసరుస విసురులు 
తొలితొలి వలపులు -సిగ్గుల మొలకలు 
నవరసాలు,నాట్యాలు - అష్ట విధ నాయికలు,
ఎన్ని వంపులో ఆ కుంచెకి...
ఎన్ని రంగులో ఒంపుఒంపుకీ!

దేవతలకు సైతం జీవం పోసిన కుంచె,
అలవోకగా పురాణగాధలు మలచిన కుంచె,
కధలెన్నో గీతల్లో నింపి చెప్పిన కుంచె,
ముఖచిత్రాలతో విచిత్రాలు చేసిన కుంచె!

కదిలే బొమ్మలు, కదలని బొమ్మలు,
'బాపురే' అనిపించే బాపు నాయికలు,
నాయికలకు దీటైన నవ నాయకులు,
ఎన్ని పాత్రలో రూపుదిద్దిన చేతులు,
ఎంతకూ అలుపెరుగని కుంచె చేనేతలు,  
తెలుగు మదిలో చెరగని పాదముద్రలు.

మాకు మీరిచ్చే సందేశం... అని అడిగితే...

నువ్వేపని చేస్తున్నా సరే,
ఎన్నడూ నీ వెన్ను తట్టుకోకు 
దొరికినదే చాలని రాజీ పడకు 
నిరంతర కృషిని నిలిపివెయ్యకు 
'కృషితో నాస్తి దుర్భిక్షం...' 
ఇదే గెలుపుకు రాచమార్గం !

(భావరాజు పద్మిని - 15.12.2013... బాపు గారికి అంకితం )