నేస్తమా... నాకు తెలుసు...
నువు ఉమ్మెత్త వనంలో మధువుకై అన్వేషించే తుమ్మెదవని.
ఇక్కడ ఆకులు, కొమ్మలన్నీ లోలోన దాగున్న కలుషానికి,
తెల్లటి పొరను కప్పుకుని నవ్వుతుంటాయి.
ఇక్కడ పూలన్నీ తెల్లగా, స్వచ్ఛంగానే కనిపిస్తాయి...
కాని కొన్ని ముళ్ళ కాయల్ని కాస్తాయి.
గాలికి ఊగుతూ పచ్చగా ఉన్నవాటికి గాయాలు చేస్తాయి
వేళ్ళ నుండి కొనల దాకా విషం నింపుకుని నిగనిగలాడుతుంటాయి.
కానీ... నువ్వు నేర్పుగల వైద్యుడివైతే...
ఈ విషాన్నే నీ స్పూర్తిని పెంచే ఔషధంలా మార్చుకోగలవు.
పడగొట్టాలనే ప్రయత్నాలని నీ గెలుపుతో చాచికొట్టగలవు.
నీ ప్రయాణంలో, అన్వేషణలో అలసినపుడు,
నన్ను తల్చుకో...
నువ్వు వెతికే మధువును కాకపోవచ్చు,
కానీ నీ దాహార్తిని తీర్చే చినుకునవుతాను.
సోలిన నీ రెక్కల వడిని పెంచే గాలివాటునవుతాను.
నీ ప్రతి మజిలీలో అండగా నిలిచే ఆత్మబంధువునవుతాను.